Van een waardevol mens geleerd, het stemt tot nadenken en voor mij begrijpen....loslaten en vergeven is heling, vooral van jezelf
Het gebod van Jezus dat je je vijanden lief moet hebben kan je als volgt interpreteren: je moet je vijanden loslaten. Je moet ze bevrijden uit de gevangenis van je wrok, je slachtofferschap of je woede. Loslaten lijkt dan ook veel op vergeven. Van vergeven is tegenwoordig bekend dat het niet zomaar gaat, dat je heel wat emotioneel werk te verzetten hebt wil het lukken iemand echt te vergeven. Loslaten is een onderdeel van elk vergevingsproces. Loslaten is eigenlijk veel meer, je moet heel veel voelen én denken én verwerken voordat je je een emotie kunt loslaten; het eindpunt is loslaten.
Wat laat je precies los als je iemand vergeeft? Je gedachte dat een ander verantwoordelijk is voor jouw leven, dat de ander bepaalt hoe je leven verder gaat. De ander is verantwoordelijk voor zijn eigen daden maar niet voor hoe het met jou verder gaat. Dat is moeilijk want door de gebeurtenis ben je heel aangedaan en vraag je je af hoe het nu verder moet in je leven, daar heeft het ook allemaal mee te maken. Zolang je blijft koppelen kom je niet van de ‘dader’ af en kun je hem ook niet positief bekijken. Ook moet je het idee loslaten dat jezelf perfect bent. Het is makkelijker te vergeven als je weet dat jezelf ook dingen gedaan hebt waarvoor vergeving nodig zou zijn. Dat leidt tot nederigheid waardoor je toch weer op gelijk niveau kunt komen met de ander. En zo leidt loslaten juist tot verbinding: op een dieper niveau.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten